ایاک نعبد و ایاک نستعین
یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای بر صلیب عشق دارم کرده ای
خسته ام زین عشق دلخونم نکن من که مجنونم تو مجنونم نکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو این لیلای تو من نیستم
گفت ای دیوانه لیلایت منم در رگ و پنهان و پیدایت منم
سالها با عشق لیلا ساختی من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم صد قمار عشق یک جا باختم
کرد مت آواره صحرا نشد گفتم عاقل میشود اما نشد
سوختم در حسرت یک بار یا ربت غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز شب او را صدا کردی ولی دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر می زنی در حریم خانه ام در می زنی
حال این لیلا که خارت کرده بود درس عشق بی قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم صد چو لیلا کشته در راهت کنم
می دانم گفتنی هایتان بسیار است... می دانم سالهای سال ناگفته هایتان را در دل نگه داشته اید... شاید این وبلاگ فضایی باشد برای...!